Μπαίνουμε στην εφηβεία

Αναφέρουν με αγωνία οι περισσότεροι γονείς όταν το παιδάκι τους αρχίζει μετά τα 13 έτη δειλά να πειραματίζεται με την ανεξαρτησία του , τα όριά του και κατ’επέκταση και με τα όρια όλης της οικογένειας.
Μπορεί η εφηβεία να είναι ένα εύθραυστο τοπίο συνεχόμενων σωματικών ,ψυχοσυναισθηματικών και κοινωνικών αλλαγών αλλά είναι και η πιο συναρπαστική περίοδος του ατόμου να εισαχθεί ώριμα στην ενήλικο ζωή.
Οι έφηβοι καλούνται να πειραματιστούν με την συνομήλικη ομάδα αλλά και να αποκτήσουν εφόδια από τους γονείς.
O Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει θέσει ως προτεραιότητα την δόμηση ειδικών κέντρων εφηβικής ιατρικής προκειμένου ένας έφηβος που είναι αρκετά μεγάλος για τον παιδίατρο και αρκετά μικρός για τον παθολόγο να λάβει την απαραίτητη φροντίδα σε πολλαπλά επίπεδα. Ήδη στην Αθήνα έχουν αρχίσει να γίνονται σημαντικές προσπάθειες.
Βέβαια ο οικογενειακός παιδίατρος ο οποίος γνωρίζει το παιδί χρόνια ίσως αποτελεί έναν άνθρωπο εμπιστοσύνης όπου γονείς και έφηβοι μπορούν να κατευθυνθούν συζητώντας μαζί του για την
συναισθηματική αστάθεια της εφηβείας ,τις σωματικές αλλαγές ,τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του φύλου ,την αμηχανία που νιώθουν αμφότεροι.
Επίσης για τις αγωνίες της σχολικής επίδοσης και το άγχος για πιθανές συμπεριφορές υψηλού κινδύνου που φαίνεται οτι κυρίως οι γονείς επικεντρώνονται με άγχος .
Οι ατίθασοι έφηβοι έχει παρατηρηθεί οτι αποφεύγουν τις τακτικές επισκέψεις πια στον παιδίατρο ο οποίος θα πρέπει να συνεχίζει να ελέγχει την σωματική τους ανάπτυξη , την εμβολιαστική τους κάλυψη και να προτείνει την συνέχιση εμβολίων που είναι απαραίτητα στην εφηβική ηλικία ,το ορμονολογικό τους προφίλ , να καταγράφει αδρά την σταθερότητα ή μή του καταμήνιου κύκλου (περίοδος ) στα κορίτσια και ανάλογα να παραπέμπει .
Να δίνει οδηγίες διατροφικές προς αποφυγή παχυσαρκίας αλλά και να επισημαίνει πιθανές διαταραχές διατροφής (ανορεξία ,βουλιμία ).
Να τους βοηθήσει με απλές οδηγίες πώς θα απαλλαγούν ή θα αποτρέψουν την εμφάνιση ακμής .
Να κατευθύνει τον γονέα του ίδιου φύλου να μιλήσει με το παιδί του για την σεξουαλικότητα και να μήν θεωρήσει οτι είναι πολύ μικρό να μιλήσει για την αντισύλληψη.
Επίσης να συστήσει να επιβλέπει διακριτικά και να ενημερώνει τον έφηβο για τους κινδύνους των μέσων κοινωνικής δικτύωσης .
Να πει στην οικογένεια του εφήβου και στον ίδιο να προσπαθήσουν με ηρεμία να ισορροπήσουν στα θέλω και στα μη ,στα πρέπει και στο ”όλοι το κάνουν“ ,στην μαζικότητα και στην ατομικότητα .
Να συζητήσουν σοβαρά με τον ιατρό τους την απότομη μεγάλη πτώση στην σχολική επίδοση ,τις αδικαιολόγητες απουσίες ,την συνεχόμενη απομόνωση .
Σε περίπτωση που οι έφηβοι σας είναι παιδιά με κάποιο χρόνιο νόσημα ή δυσκολία πρέπει να ακούσετε τις αγωνίες και τις απορίες τους. Θα κλείσω με την όμορφη αγαπημένη μου Ιωάννα Α. η οποία σας μεταφέρει την αρχή του ταξιδιού της στον κόσμο της εφηβείας τώρα στα 14 της χρόνια :

Γενικά πιστεύω ότι η εφηβεία είναι η πιο δύσκολη περίοδος ενός ανθρώπου. Όλα σε αυτήν την ηλικία σου φαίνονται δύσκολα και ανούσια τις περισσότερες φορές. Θυμώνεις με το παραμικρό, κλαις αλλά μερικές στιγμές νιώθεις ευτυχισμένος χωρίς να ξέρεις τον λόγο. Το χειρότερο όμως στην εφηβεία είναι ότι νιώθεις πως όλοι γύρω σου σε εγκαταλείπουν! Φίλοι, συμμαθητές, καθηγητές αλλά περισσότερο οι ίδιοι σου οι γονείς. Νιώθεις πως ποτέ δεν είναι εκεί όταν τους χρειάζεσαι και πως άμα προσπαθήσεις να συζητήσεις μαζί τους αυτοί απλά θα προσπεράσουν την κάθε σου λέξη χωρίς να δώσουν ιδιαίτεροι σημασία.
Φυσικά δεν γίνεται να είναι πάντα δίπλα σου αφού και αυτοί έχουν τα δικά τους προβλήματα αλλά θα μπορούσαν να περνάμε λίγο παραπάνω χρόνο μαζί μας και να μας βοηθούν όταν αντιμετωπίζουμε μια δύσκολη κατάσταση.
Το καλύτερο που μπορείς να κάνεις σαν έφηβος είναι να μιλήσεις σε κάποιον από τους γονείς σου, αυτόν που εμπιστεύεσαι πιο πολύ, και να προσπαθήσεις να του εξηγήσεις πως νιώθεις αλλά και τι παραπάνω ζητάς από αυτόν. Τουλάχιστον αυτό κάνω εγώ. Ιωάννα Α.
Εύχομαι στους αγαπημένους μου εφήβους και στις οικογένειές τους καλό καλοκαίρι , με χαλαρή διάθεση , λιγότερες σκέψεις και πολύ χαρά.
Και να σταθούμε δίπλα τους (ούτε πίσω ούτε μπροστά τους ) προσπαθώντας να θυμηθούμε το δικό μας συναρπαστικό ταξίδι στην εφηβεία.